Steven ‘Sherman’ Bossuyt (43) heeft in ruim 20 jaar al heel wat muzikale watertjes doorzwommen. Hij brak potten met zijn band Creams & Spices, woonde ooit in Londen en scoorde er een hit op de BBC Radio. Er volgden twee albums en met ‘The Sophomore Child’ ligt er vanaf vandaag ook een derde langspeler in de rekken. Daarmee keert hij terug naar de essentie van zijn songschrijverschap.
Met de titel van je album verwijs je naar het concept van ‘The Sophomore’, een tweedejaarsstudent waarvan gezegd wordt dat hij een ‘wise fool’ is, iemand die al wat wijsheid heeft vergaard, maar nog steeds veel te leren heeft.
“Dat gevoel heb ik toch al even. Ik ben 43 jaar. Ik word verondersteld iets geleerd te hebben van het leven. Ik voel me iet zeker, maar ben ook nog zoekende. Het is een mooie tegenstelling om te omarmen in mijn muziek. Ik put opnieuw wat inspiratie uit mijn eigen leven, dat sijpelt er onvermijdelijk in door.”
Dat het soms hard werken is om aan de top te raken, horen we in het nummer ‘Running op the hill’.
“Je kan dat vrij interpreteren zoals je wil, maar het is een beetje de rode draad in wat ik doe. Op mijn vorige plaat ‘Perseverance of the foolhard’ verwees ik al naar het feit dat ik soms tegenstand ondervind, maar blijf knokken om er te raken. Ik vond het wel mooi om nu opnieuw iets met die symboliek te doen. Ik zing er overigens ook in ‘You feel the Fire, it takes you higher’. De passie die je vooruit drijft, kortom. Of hoe het toch de moeite is om te blijven doorgaan. Ik vind dat een mooie gedachte.”
Waar haal je je inspiratie?
“Het ene nummer is al meer autobiografischer dan het ander. Met het titelnummer ‘The Sophomore Child Pt.1’ breng ik bijvoorbeeld een instrumentaal nummer. Het roept de sfeer van herinneringen aan mijn jeugd op, zoals iedereen dat wel eens heeft. Flarden van zaken die je je nog herinnert, een bepaalde lichtinval of geur. Dat roept het bij me op. ‘After the Flood’, het laatste nummer van de plaat, ligt me ook nauw aan het hart. Het eindigt met een hoopgevende boodschap, dat het altijd wel goed komt.”
Met ‘Burning’ en ‘If You Don’t Mind’ volgden al twee singles als voorbode voor dit album. Minder poppy, meer naar wat je in het begin deed. Een bewuste keuze?
“De respons is alvast goed en een teken dat de mensen de richting die ik met dit album insloeg, wel kunnen smaken. Het gaat terug naar de basis van mijn songwriting, met minimale arrangementen, enkel mijn stem en gitaar. Er stroomden ooit eighties vibes door mijn muziek en ik heb een poprockfase gehad, maar nu is het voor mij logisch om terug die minimalistische richting uit te gaan.”
“Door veel alleen te spelen, voelde ik dat dit me op dit moment het beste ligt”
“Bij de vorige plaat heb ik redelijk veel solo supportacts gespeeld. Door veel alleen te spelen voelde ik wel dat dit me op dit moment het beste ligt. Op Spotify duiken ze alvast in enkele mooie lijstjes op, dus ik ben zeker tevreden. Dat is tegenwoordig overigens een betere graadmeter dan zendtijd op de radio, dus ik kan allesbehalve klagen.”
Tussen je eerste en tweede album zat tien jaar. Op nummer drie hebben we minder lang moeten wachten.
“Klopt, maar het is niet zo dat ik in die tien jaar stil gezeten heb. Er zijn EP’s en losse nummers uitgekomen. Ik denk er ook weinig over na. Muziek komt bij mij organisch. Het is niet dat ik er voor moet zitten. Plots word ik getriggerd om arrangementen te schrijven. Met mijn tweede album besloot ik het heft in eigen handen te nemen en deed ik alles in eigen beheer. Ook bij deze plaat is dat het geval. Dat bevalt me goed en het betekent ook dat je meer controle hebt over hoe en wanneer je iets uitbrengt, vandaar.”
In het dagelijks leven werk je bij kunstacademie Art’iz in Izegem. Welke lessen geef je precies?
“Ik geef gitaarles, maar ook lessen songwriting. Het is heel leuk en inspirerend om te zien hoe jonge gastjes onbevangen met muziek omgaan en voor de eerste keer een instrument bespelen. Dat is oprecht interessant en werkt heel inspirerend, hoe fris ze iets kunnen benaderen. Dat zie ik bij de jeugd, maar ik heb ook een man van in de zeventig die nog in mijn les ‘songwriting’ zit. Om maar te zeggen dat je nooit te oud bent om te leren.”
Zien we je straks nog aan het werk in eigen streek?
“Ik speel drie releaseshows waar ik de plaat live zal voorstellen. Op 2 april in de Charlatan in Gent, op 17 april in de Volta in Amsterdam en op 24 mei in Den Trap in Kortrijk. West-Vlamingen die zelfs Gent te ver vinden, hebben dus geen excuus (lacht). Met die show in Nederland anticiperen we ook wat op Spotify, want we zien dat mijn muziek daar goed opgepikt wordt. De shows zullen, in navolging van de plaat, overigens in een intieme setting plaatsvinden. Niet met een volledige band achter mij, maar akoestisch.”
