Het is 2,5 jaar later dan voorzien, maar afgelopen donderdag kon de kleine Rachèle (5) uit Pittem eindelijk voor de allereerste keer naar school. Na een zoektocht van bijna een jaar vonden Evie Landuyt en Maarten Vervaeke een jaar geleden een stamceldonor voor hun dochtertje, waarna het gezin met veel enthousiasme uitkeek naar de eerste schooldag. “We zijn de school enorm dankbaar voor alles wat ze doen om dit mogelijk te maken voor Rachèle”, klinkt het bij mama Evie aan de telefoon.
Het verhaal van Rachèle (5) uit Pittem kwam in de zomer van 2023 in the picture, nadat haar ouders Maarten Vervaeke en Evie Landuyt een grootschalige campagne lanceerden waarin ze iedereen opriepen om zich te registreren als stamceldonor.
Beenmergfalen
Het meisje leed namelijk aan een uiterst zeldzaam beenmergfalen, waardoor haar lichaam geen bloedcellen meer aanmaakte. Om te kunnen genezen, zou Rachèle een stamceltransplantatie moeten ondergaan, maar van de wereldwijd 41 miljoen geregistreerde donoren, waren slechts drie perfecte matches, die uiteindelijk alle drie niet geschikt bleken om te doneren.
Het verhaal van Rachèle leverde het Rode Kruis Vlaanderen op heel korte tijd maar liefst 22.000 kandidaat-stamceldonoren op. Een jaar geleden kreeg het gezin uiteindelijk het verlossende nieuws: de speld in de hooiberg was gevonden, en Rachèle kon op 23 april 2024 de broodnodige stamceltransplantatie ondergaan. Voorzichtig kon het gezin beginnen uitkijken naar een normaal leven, en vooral om Rachèle eindelijk die eerste schooldag te laten beleven.
Eerste schooldag
Afgelopen donderdag was het eindelijk zover. 2,5 jaar later dan voorzien mocht Rachèle eindelijk met een boekentas op de rug en een grote glimlach op haar gezicht voor de eerste keer door de schoolpoort binnenstappen, samen met haar grote broer Henri. “Dit was een heel speciale dag”, vertelt mama Evie aan de telefoon. “Hier hebben we zó lang naar uitgekeken, het voelt echt alsof er een last van onze schouders is gevallen. Niet alleen de deuren van de schoolpoort gaan nu open voor haar, maar stilaan ook van de wijde wereld. We kunnen nu echt uitkijken naar het moment waarop ze volledig kind kan zijn.”
Rachèle en haar gezin hebben er dan ook een aantal zware jaren op zitten. “De transplantatie op zich is natuurlijk erg ingrijpend, maar ook het natraject was intens”, vertelt mama Evie. “Op het moment dat ze naar huis mocht, moest ze iedere dag 21 siropen innemen, en omdat haar immuunsysteem compleet van nul moest worden opgebouwd, bleef het voorzichtig zijn met het toelaten van contacten. Maar ze heeft alles zo fantastisch goed doorstaan. Iedere medicatie die kon worden afgebouwd, iedere kleine stap vooruit gaf ons hoop en bracht ons dichter bij het einde van die lange tunnel.”
“Niet alleen de deuren van de schoolpoort gaan nu open voor haar, maar stilaan ook van de wijde wereld” – Evie Landuyt
“Met het hele gezin keken we dan ook al uit naar het moment dat Rachèle voor het eerst naar school zou kunnen”, gaat Evie verder. “Ook haar broer, die intussen in het zesde leerjaar zit, stond te springen om samen met haar de schoolpoort door te wandelen. We hebben lang gevreesd dat dat moment niet meer zou komen. We mikten eerst op haar verjaardag, 21 maart, om haar voor het eerst naar school te laten gaan, maar dat bleek nog te vroeg. Ook de dag na de paasvakantie mocht nog niet. Maar op 7 mei, tijdens de evaluatie van een resem post-transplantatie onderzoeken, kregen we eindelijk het verlossende nieuws.”
Dankbaar
En zo kon Rachèle donderdag samen met haar broer voor de allereerste keer de speelplaats van basisschool Pit in Pittem betreden. Al is de complete onbezorgdheid nog niet voor meteen. “Op dit moment krijgt Rachèle alle vaccinaties die je als baby normaal zou krijgen”, vertelt Evie. “Dat is nodig, want ze heeft een volledig nieuw bloedsysteem moeten opbouwen. Ze zal dus ook alle kinderziektes nog moeten doorstaan, en het blijft afwachten hoe ze daarop zal reageren. Voorlopig gaat ze halve dagen naar school, want vermoeiend is het wel, maar ze doet het fantastisch. Ze voelde zich meteen thuis en deed meteen ook goed mee, en het is fantastisch om haar zo gelukkig te zien.”
Volgens de mama van Rachèle is dat voor een heel groot deel te danken aan directeur Hanne Devisch, juf Ellen en thuisjuf Jara van basisschool Pit. “De voorbije maanden hebben ze enorm hun best gedaan om Rachèle van thuis uit zo veel mogelijk te betrekken, maar ook nu moeten nog veel maatregelen genomen worden om haar te beschermen”, legt Evie uit. “Zo blijft ze voorlopig in haar klasbubbel en is er bijvoorbeeld ook een aparte speeltijd voor haar klas, zodat ze zonder te veel risico ook kan genieten van de buitenlucht. Ook is haar huid nog heel gevoelig, waardoor ze regelmatig beschermd moet worden tegen de zon, en wordt alles zo veel mogelijk ontsmet. We zijn hen dan ook enorm dankbaar voor wat ze allemaal doen om dit mogelijk te maken voor Rachèle.” (CS)
